Η πανδημία του Covid-19 έχει φέρει στο προσκήνιο τόσο τις ανάγκες, όσο και τις ανισότητες σχετικά με τη χρήση ψηφιακών εργαλείων σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Η επαγγελματική εκπαίδευση (ΕΕΚ) διαφοροποιείται από άλλους εκπαιδευτικούς τομείς, διότι διαθέτει δύο χαρακτηριστικά που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να συνυφανθεί με την ψηφιακή μάθηση. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό της ΕΕΚ είναι ο μοναδικός συνδυασμός μάθησης στο χώρο εργασίας, άσκησης επαγγέλματος και μάθησης σε περιβάλλον σχολικής αίθουσας. Το δεύτερο χαρακτηριστικό που την διακρίνει από άλλους εκπαιδευτικούς τομείς είναι οι σπουδαστές της. Η πλειονότητα των σπουδαστών σε κέντρα ΕΕΚ δεν αντιμετωπίζει την παραδοσιακή σχολική εκπαίδευση ως μια εποικοδομητική εμπειρία, ενώ μερικοί από αυτούς ενδέχεται να προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Προκειμένου, λοιπόν, η ψηφιακή μάθηση να είναι επωφελής για την ΕΕΚ, είναι σημαντικό να μην παραμερίζονται αυτά τα δύο διακριτά χαρακτηριστικά.
Η χρήση ψηφιακών εργαλείων στο χώρο της ΕΕΚ οφείλει να προωθεί βελτιώσεις στη διδασκαλία και τη μάθηση, οι οποίες συνδράμουν στην καλλιέργεια μαθησιακών αποτελεσμάτων για τους σπουδαστές.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι σπουδαστές ΕΕΚ από χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα δεν είχαν πρόσβαση σε ψηφιακά εργαλεία, τα οποία είναι απαραίτητα για τη διενέργεια εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αυτό ήταν ιδιαίτερα ατυχές, καθώς η ψηφιακή μάθηση υποστηρίζει εναλλακτικές παιδαγωγικές μεθόδους που προσαρμόζονται καλύτερα στα πρότυπα μάθησης των σπουδαστών ΕΕΚ οι οποίοι, όπως αναφέραμε παραπάνω, δεν εκτιμούν ιδιαίτερα την παραδοσιακή μάθηση. Επιπλέον, πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η εισαγωγή ψηφιακών εργαλείων και παιχνιδιών στην ΕΕΚ, βοηθά τους νέους από μειονεκτούντα υπόβαθρα να καλλιεργήσουν τις εγκάρσιες δεξιότητές τους.
Δεδομένων των πρακτικών και των πειραματικών μαθησιακών χαρακτηριστικών της ΕΕΚ, η πανδημία κατέδειξε την απουσία ψηφιακών εργαλείων όσον αφορά το σκέλος της μάθησης στο χώρο εργασίας της ΕΕΚ. Παρά τη δυνατότητά τους να παρέχουν πιο σύγχρονους τρόπους για τη διδασκαλία και την αξιολόγηση σπουδαστών, τα εργαλεία εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας είναι εξαιρετικά δαπανηρά για τα κέντρα ΕΕΚ. Ωστόσο, υπάρχουν είτε ορισμένα σε χαμηλότερο κόστος, είτε λιγότερο σύνθετα ψηφιακά εργαλεία (όπως διαδραστικοί πίνακες ή πλατφόρμες ηλεκτρονικής μάθησης) που μπορούν να εκσυγχρονίσουν ουσιαστικά την ΕΕΚ.
Η επιρροή που μπορούν να ασκήσουν τέτοιου είδους τεχνολογίες στη διδασκαλία και τη μάθηση εξαρτάται τόσο από τα ενσωματωμένα χαρακτηριστικά των εν λόγω ψηφιακών εργαλείων, όσο και από τον τρόπο με τον οποίον επιδιώκουν να τα χρησιμοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί. Γι’ αυτόν το λόγο, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι εκπαιδευτές πρέπει να λάβουν την κατάλληλη υποστήριξη και πόρους μέσω της κατάρτισης. Οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να δώσουν ώθηση στην εκπαίδευση, και ιδιαίτερα στην ΕΕΚ, με νέες ευκαιρίες προκειμένου να επαναπροσδιοριστεί το σχολείο του 21ου αιώνα ως πιο προσιτό, πιο συναφές, πιο ανθεκτικό και πιο προσπελάσιμο.
